اگر رویاها، اهداف و آرزوهایی ارزنده را در نظر دارید؛ بدانید که برای دستیابی به آن ها باید بی وقفه در حال رشد و پیشرفت باشید. اما اگر شما نیز یک یا چند باور اشتباه را در سر می پرورانید شکافی را در مسیر رشد و پیشرفت تان به وجود می آورد. در اینصورت، نمی توانید رشد و پیشرفتی بی وقفه داشته باشید و توانایی های وجودتان را هرچه بیشتر و بهتر به کار بگیرید.
۱. شکاف مربوط به حدس و گمان: من حدس می زنم که به طور طبیعی پیشرفت خواهم کرد.
در کودکی، جسم ما به طور طبیعی رشد می کند. پس از گذشت چند سال، ما به انسانی تبدیل می شویم که قامتی بلندتر دارد، نیرومندتر است، می تواند کارهای جدید را به ثمر برساند و با دشواری هایی جدید روبه رو شود. فکر می کنم بسیاری از انسان ها این باور ناخودآگاه را همچنان تا بزرگسالی در ذهنشان پرورش می دهند که رشد ذهنی، معنوی و عاطفی انسان نیز دارای ساختاری مشابه خواهد بود. ما تصور می کنیم به سادگی باگذشت زمان به انسانی بهتر و شایسته تر تبدیل می شویم. مشکل اصلی این است: ما به سادگی با گذراندن روزهای زندگی مان پیشرفت نمی کنیم. ما باید آگاهانه در این باره تصمیم بگیریم.
هیچ انسانی به صورت تصادفی پیشرفت نمی کند. رشد و پیشرفت شخصی به خودی خود اتفاق نمی افتد. وقتی در این زمینه از آموزش های رسمی بهره مند می شوید؛ خودتان باید مسئولیت کامل فرآیند رشد و پیشرفت تان را به عهده بگیرید زیرا دیگران چنین کاری را برای شما انجام نخواهند داد. اگر می خواهید وضعیت زندگی تان روزبه روز بهتر و بهتر شود؛ باید خودتان همواره رشد و پیشرفت داشته باشید. شما باید رشد و پیشرفت دایمی خودتان را به منزله ی یکی از اهداف مهم و بارز زندگی تان در نظر بگیرید.۲. شکاف مربوط به دانش: من نمی دانم چگونه پیشرفت کنم.
بسیاری از انسان ها فقط از ضربه هایی سخت و محکم درس های زندگی را می آموزند. تجربه های دشوار اغلب درس های زندگی را به شیوه ای دشوار به آنان می آموزد و آنان به این ترتیب تغییر می کنند. گاهی تغییر آنان به سوی تبدیل شدن به انسانی بهتر خواهد بود و گاهی نیز تغییری وارونه اتفاق خواهد افتاد. درس های زندگی آنان به صورت نامنظم و بسیار دشوار پدیدار می شود. شیوه ی بهتر این است که آگاهانه برای رشد و پیشرفت خودتان برنامه ریزی کنید به این ترتیب تصمیم می گیرید باید تا چه سطحی پیشرفت کنید یا خواسته ی شما دراین باره چیست؛ انتخاب می کنید که چه نکته هایی را بیاموزید و سپس تا پایان این مسیر را به شیوه ای منظم و با سرعتی می پیمایید که خودتان آن را تعیین می کنید.
۳. شکاف مربوط به زمان: اکنون برای شروع کردن، زمانی مناسب نیست.
“هرچه بیشتر برای انجام دادن کاری منتظر بمانید که بهتر است آن را هم اکنون انجام دهید؛ این احتمال افزایش خواهد یافت که آن کار را هرگز به معنای واقعی انجام نخواهید داد.”
شاید شما نیز هم اکنون در زندگی شخصی یا شغلی خود در وضعیتی بحرانی قرار دارید. اگر چنین است؛ شاید مشتاق هستید تا فرآیند رشد و پیشرفت تان را شروع کنید. اگر چنین نیست؛ بهتر است چه اقدامی انجام دهید؟ فرقی نمی کند که برای رشد کردن و پیشرفت داشتن انگیزه دارید یا خیر؛ درهرصورت، هم اکنون به راستی زمانی مناسب برای شروع کردن فرآیند رشد و پیشرفت تان محسوب می شود.
واقعیت این است: شما هرگز کارهایی بسیار را به ثمر نمی رسانید؛ مگر اینکه، قبل از آماده بودنتان برای انجام دادن هر کاری، بکوشید دست به کار شوید و در آن زمینه پیشروی کنید. اگر تاکنون به خواست خودتان برای رشد کردن و پیشرفت داشتنتان تصمیم گیری نکرده اید؛ پس، باید همین امروز در این باره تصمیم بگیرید. اگر همین امروز در این باره اقدام نکنید؛ شاید به بعضی از اهدافتان در زندگی برسید و بتوانید موفق شدنتان را در آن زمینه ها جشن بگیرید، اما در پایان پی می برید رشد و پیشرفت تان بسیار کم تر از سطح توانایی های وجودتان بوده است. وقتی به خواست خودتان برای داشتن رشد و پیشرفتی دایمی تصمیم می گیرید؛ می توانید همواره در حال رشد و پیشرفت باشید و این سؤال را برای خودتان مطرح کنید: “در مرحله ی بعد چه اقدامی انجام دهم؟”
۴. شکاف مربوط به اشتباه کردن: می ترسم که اشتباه کنم.
رشد و پیشرفت ممکن است کاری پر دغدغه باشد. چنین حقیقتی به این معنی است که بپذیرید شما همه ی پاسخ ها را در اختیار ندارید. رشد کردن و پیشرفت داشتن مستلزم این است که بپذیرید ممکن است اشتباه کنید. شاید تصور کنید در این صورت انسانی هوشمند به نظر نمی رسید. بسیاری از انسان ها دوست ندارند اشتباه کنند. به هرحال، اگر می خواهید رشد کنید و پیشرفت داشته باشید؛ باید بهای بلیت ورودی به این عرصه را بپردازید و بهای آن نیز اشتباه کردن گاه وبی گاه خواهد بود.
اگر می خواهید رشد کنید و همواره در حال پیشرفت باشید؛ باید بر ترستان در این زمینه تسلط یابید که ممکن است اشتباه کنید. همان گونه که وارن بنیس، نویسنده و استاد دانشگاه می گوید: “اشتباه به سادگی شیوه ای دیگر از انجام دادن هر کاری محسوب می شود.” وقتی آگاهانه تصمیم می گیرید در مسیر رشد و پیشرفت گام بردارید؛ باید این حقیقت را بپذیرید که ممکن است اشتباه کنید. بهتر است اشتباهاتتان را همچنین نشانه هایی در نظر بگیرید که از پیشروی شما در مسیری درست خبر می دهند.
۵. شکاف مربوط به کامل بودن: قبل از شروع کردن، باید بهترین شیوه را بیابم.
این شکاف نیز همچون شکاف مربوط به اشتباه کردن است. انسان ها اغلب گرایش دارند، قبل از شروع کردن برنامه ی رشد و پیشرفتشان، بهترین شیوه را در این زمینه بیابند.
در حالت مطلوب، اغلب دوست دارید، قبل از حرکت کردن، با کل آن جاده آشنا باشید. اما شما به تدریج در این جاده پیش می روید و آن را مشاهده می کنید. درحالی که اندکی پیشروی می کنید؛ بخشی از جاده بر شما آشکار خواهد شد. اگر می خواهید کل این جاده را مشاهده کنید؛ پس، باید همچنان به پیشروی کردنتان ادامه دهید.
۶. شکاف مربوط به انگیزه: احساس می کنم به انجام دادن این کار چندان علاقه ای ندارم.
اگر هنوز اقدامتان را برای رشد و پیشرفت شخصی تان شروع نکرده اید؛ شاید انگیزه نداشته باشید که برنامه ای ویژه را برای رشد و پیشرفت تان با تلاش و تکاپویی فراوان پیگیری کنید. اگر در چنین موقعیتی قرار دارید؛ پس به این سخن من اعتماد کنید: دلایل شما برای ادامه دادن به رشد و پیشرفت شخصی تان بسیار مهم تر از دلایلی هستند که آن ها را برای شروع کردن فرآیند رشد و پیشرفت تان در نظر دارید. زمانی به دلایلی مهم درباره ی ادامه دادن به فرآیند رشد و پیشرفت تان پی می برید که مدتی کافی در این مسیر گام برداشته و چیدن میوه های آن را شروع کرده باشید. بنابراین، در همین لحظه با خودتان عهد و پیمان ببندید که دست کم به مدت دوازده ماه بکوشید برنامه ی رشد و پیشرفت تان را پیگیری کنید. اگر چنین کاری را انجام دهید؛ به شدت به این شیوه علاقه مند می شوید. در پایان سال نیز می توانید وضعیت یک سال گذشته ی خودتان را بررسی و ارزیابی کنید و پی ببرید که تا کجا پیشروی کرده اید.
۷. شکاف مربوط به مقایسه کردن: دیگران از من بسیار بهتر و شایسته تر هستند.
انسان های موفق اغلب مشتاق هستند اندیشه های خودشان را برای دیگران مطرح کنند. شما فقط زمانی می توانید نکته هایی را از دیگران بیاموزید که آنان در موقعیتی بهتر از شما قرار داشته باشند.
