بحث های بسیاری درباره تعریف استارتاپ همواره وجود دارد، به همین خاطر تعریف استارتاپ از دید پنج تن از بزرگترین صاحب نظران حوزه استارتاپ ها را اینجا آورده ام. هر کدام از تعریف ها می توانند به تنهایی گمراه کننده هم باشند، باید دید هدف از آن تعریف و زاویه ی دید ارایه دهنده تعریف چه بوده است.
برای نمونه تعریف اریک ریس (که من از طرفداران پر و پا قرصش هستم) به تنهایی بسیار گول زننده است؛ علتش این است که این یک تعریف ادبیاتی است، یعنی اریک ریس وقتی می خواهد متدولوژی استارتاپ ناب (Lean Startup) را معرفی کند این تعریف را می آورد تا بگوید در این متدولوژی تعریفش از استارتاپ چیست و چه سازمان هایی می توانند از آن متدولوژی استفاده کنند. برای همین هم هست که می بینیم قول هایی همچون جنرال الکتریک که در دیگر تعریف های استارتاپ نمی گنجند به شکل جدی متدولوژی استارتاپ ناب را پیاده می کنند.
۱- استیو بلنک:
استارتاپ سازمانی است موقتی که در جستجوی مدل کسب و کاری گسترش پذیر، تکرارپذیر (و سود ده) است.
۲- دیو مک کلور:
استارتاپ شرکتی است که درباره این سه سردرگم است:
- محصولش چیست.
- مشتریان آن که هستند.
- چگونه پول در بیاورد.
همین که به هر سه چیز پی برد، از استارتاپ بودن دست می کشد و به کسب وکاری واقعی تبدیل می شود. در بیشتر مواقع، این اتفاق نمی افتد.
۳- پاول گراهام:
استارتاپ شرکتی ست که ساخته شده تا به سرعت رشد کند. نفس تازه تاسیس بودن هیچ شرکتی را استارتاپ نمی کند. برای استارتاپ بودن الزامی برای کار در زمینه فناوری، یا جذب سرمایه خطر پذیر، یا خریده شدن وجود ندارد. تنها چیز اساسی رشد است. هرچیز دیگری که به استارتاپ ها نسبت می دهیم از رشد می آید.
۴- اریک ریس:
استارتاپ نهادی است انسانی که ساخته شده برای خلق محصول یا خدمتی نو در شرایط عدم قطعیت بسیار.
۵- پیتر تیل:
این تعریفی است که پیتر تیل تازگی در کتاب معروف خود «صفر تا یک» (Zero to One) ارایه داده است. استارتاپ بزرگ ترین گروه از آدم هاست که می توانید برای ساخت آینده ای متفاوت متقاعد کنید.
حالا می توانیم یک قدم به جلو برداریم و به چیستی و ماهیت استارتاپ بپردازیم.
