آیا تا به حال به این فکر کرده اید که طراحی وب سایت شما ممکن است آزار دهنده باشد؟ وقتی صحبت ازطراحی وب سایت به میان می آید، دانستن این موضوع که بینندگان وب سایت شما از چه چیزی بیشتر از همه بدشان می آید، ضروری ترین چیزهایی است که شما نیاز به دانستن آن دارید.
این مقاله به شما خواهد گقت چه المانهایی را می بایست از وب سایت تان حذف نمایید. چنانچه سایتی را می شناسید که طرحی آزار دهنده دارد، می توانید این مقاله را برای مدیر آن سایت بفرستید.
چند هفته پیش، ایمیلی را از دانشجویی دریافت کردم که از من می خواست تا وب سایتی را که خودش طراحی کرده بود را بررسی کنم. فردی که مالک اصلی سایت بود هدری بسیار زیبا با فلش درخواست کرده بود. طرح فلش واقعا عالی بود و امکان نداشت تا نظر بیننده ای را به خودش جلب نکند. چند المان گرافیگی بسیار زیبا در طراحی استفاده شده بود و افکتهای صوتی بطرز صحیحی در فلش استفاده شده بودند و فضای زیبایی به سایت میداد.
ولی پس از بررسی بیشتر سایت، هدر سایت خیلی آزار دهنده بنظر می رسید بطوریکه هر موقع روی سایت کلیک می کردید، هدر از نو، شروع بکار می کرد. چیزی که در نگاه اول خیلی زیبا بنظر میرسید، خیلی زود تبدیل به المانی آزار دهنده می شد و تمرکز خواننده را از خواندن مطالب دور می کرد.
چنین طراحی، اولین طراحی نیست که چیزی را خلق می کند که من به آن “طراحی آزار دهنده” اطلاق می کنم. بسیاری از مدیران وب سایت ها، بخصوص صاحبان تازه کار سایت ها و وبلاگ ها، بیش از حد معمول بر روی یک یا چند ایده در طراحی خود علاقه نشان می دهند. شکی نیست که داشتن هدری جذاب بسیار مطلوب است، ولی آیا واقعا لزومی دارد تا به ذهن بازدید کننده وب سایت یا وبلاگ خود حلمه ور شویم؟ بنظر من قطعا نه.
مدیران سایت ها بعضی اوقات فراموش می کنند که طرح وب سایت می بایست پیامی را به مخاطب ارسال کند که بازتابی از موضوع وب سایت یا وبلاگ می باشد و نه نمودی از سطح مهارت در برنامه نویسی.
آیا طراحی وب سایت شما آزار دهنده است؟
بله. آزار دهنده بودن خیلی کار سختی نیست. ولی برخی مدیران سایت ها در آزار دهنده بودن ماهرتر از برخی دیگر از مدیران سایت ها هستند. پنج نکته ای که در زیر می آید را بررسی کنید تا متوجه شوید آیا وب سایت شما بینندگان تان را آزار میدهد یا نه.
- ۱٫ موسیقی پیش زمینه – مگر آنکه سایت شما مربوط به یک ایستگاه رادیویی یا فروش سی دی موسیقی باشد. چرا باید موسیقی را برای هر صفحه از وب سایت خود بطور پیوسته برای بینندگان تان پخش کنید؟
- ۲٫ استفاده از فونت هایی با سایز خیلی بزرگ – چنانچه هدف شما طراحی سایتی برای نابینایان و کم بینایان می باشد، در اینصورت هدف شما قابل تحسین هست ولی اگر هدفتان این نبوده، در اینصورت این کار شما همانند فریادی بلند بر سر بیننده بیگناه هست. مردم دوست ندارند کسی بر سر آنها فریاد بزند.
- ۳٫ استفاده از فونت های خیلی کوچک – آیا دوست دارید صدایتان شنیده شود؟ در اینصورت تن صدایتان را نرمال نگه دارید و نه فریاد بزنید و نه خفیف صحبت کنید.
- ۴٫ روی هم اندازی لایه ها – لایه ها می توانند خیلی مفید باشند ولی نه هنگامیکه از آنها برای پیامهای آزار دهنده استفاده می شود. سعی نکنید بزور خوانندگان تان را مجبور به خواندن پیامهایتان کنید. سعی در متقاعد کردن آنها برای خواندن کنید تا آنها را مجبور به خواندن کنید.
- ۵٫ پنجره های ظاهر شونده – اگرچه بسیاری از پنجره های ظاهر شونده توسط بسیاری از ابزارهای نصب شده روی مرورگرهای بینندگان، بلوکه می شود، ولی هنوز برخی از مدیران سایت ها و وبلاگ ها، از آنها استفاده می کنند. آزار دهنده ترین بخش این پنجره ها، آن است که خوانندگان معمولا پیام های مهمی را که باید مشاهده کنند را نمی توانند دریافت کنند، زیرا اکثر آنها توسط مرورگرهای کاربران، بلوکه خواهد شد. آیا این ضرب المثل قدیمی را تا به حال شنیده اید؟ “وقتی نمیتوانی شکستش بدهی، باهاش رفیق شو”. وقتی نمی توان با فیلترهای مرورگرهای کاربران مقابله کرد، باید با آن رفیق شد. سعی کنید از پنجره های ظاهر شونده استفاده نکنید. پیامهای مهم تان را در قسمتی ویژه از صفحه سایت تان قرار دهید.
به احتمال زیاد هر کدام از ما لیست پنجگانه اختصاصی خود را داریم. شما به احتمال زیاد تعریف های دیگری از طرح های آزار دهنده در ذهن دارید و حق با شماست. این لیست حقیقتا بلندتر می باشد. من تنها خواستم برخی از مهترین های طرح های آزار دهنده را به ذهن شما بیاورم.
خواندن این مقاله ممکن است لبخندی بر لب برخی از خوانندگان قرار دهد درحالیکه عده ای دیگر را متاثر کرده باشد. همواره بیاد داشته باشید که بعنوان یک مدیر سایت، ممکن آخرین چیزی که با زحمت فراوان در وب سایت تان قرار می دهید همان چیزی باشد که برای خوانندگان آزار دهنده می باشد. بحث در تفاوت در سلیقه نیست، بلکه موضوعی که اهمییت دارد، رعایت آداب اجتماعی در اینترنت می باشد به همان میزان که مردم در دنیای واقعی آن را رعایت می کنند.
